เสียงส่วนใหญ่คือความถูกต้อง

ในระบอบประชาธิปไตย เสียงส่วนใหญ่คือความถูกต้อง คือเสียงสวรรค์ แต่พวกเผด็จการทรราชพยายามบิดเบือนสัจธรรมข้อนี้อยู่เสมอ เรามายืนยันความถูกต้องกันเถิด

เสียงส่วนใหญ่คือสัจธรรม หรือสัจธรรมยืนอยู่ข้างคนส่วนใหญ่ การตัดสินใจของคนส่วนใหญ่ย่อมไม่ผิดพลาด ย่อมถูกต้องเสมอ ในกรณีของผู้เขียนซึ่งประกอบอาชีพเป็นผู้ประเมินค่าทรัพย์สินนั้น วิธีการประเมินค่าทรัพย์สินสำคัญวิธีหนึ่งก็คือ การเปรียบเทียบตลาด (Market Comparison Approach) ผู้ประเมินค่าทรัพย์สินต้องหาข้อมูลให้เพียงพอ ซึ่งเมื่อหาพบแล้ว เราก็จะทราบได้ว่าในตลาดมีระดับราคาที่เรียกว่า “ช่วงชั้นราคาตลาด” (Zone of Market Prices) หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ “หั่งเส็ง” หรือ “หั่งเช้ง” ที่คนส่วนใหญ่ซื้อบ้านในราคาตลาด (Market Prices) ราคานั้นก็จะสะท้อนมูลค่าที่แท้จริง (Market Value) ของทรัพย์สินที่เราประเมินซึ่งอาจแตกต่างไปบ้างตามลักษณะเฉพาะของทรัพย์สิน

พฤติกรรมตลาด (Market Behavior หรือ Market Practices) ในท้องตลาด เป็นผู้กำหนดราคาตลาด ซึ่งสะท้อนจากความเป็นไปได้ทั้งทางกายภาพ ตลาด การเงิน และกฎหมาย เช่น ในท้องถิ่นหนึ่ง ๆ ที่ดินที่เป็นที่นากับที่ดินที่เป็นสวนยางพารา หรือที่ดินที่มีระบบชลประทานกับที่ดินที่ไม่มี หรือที่ดินที่ถือครองเป็นโฉนดกับที่เป็น สปก.4-01 ย่อมมีราคาที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนตามพฤติกรรมตลาด อย่างไรก็ตามในตลาดที่ไม่สมบูรณ์ (Imperfect Market) กลไกตลาดอาจถูกบิดเบือนไปได้ในบางขณะสั้น ๆ แต่ไมใช่ตลอดไป

อาจกล่าวได้ว่าเมื่อมีตลาด ก็จะมีราคา เพราะตลาดเป็นแหล่งสังเคราะห์อุปสงค์และอุปทานให้ออกมาเป็นราคาตลาด ถ้าเราไม่ฟังเสียงตลาดหรือคนส่วนใหญ่ เราก็จะไม่สามารถทราบราคาที่แท้จริงได้

มีตัวอย่างว่า ครั้งหนึ่งก้อนหินจากดวงจันทร์ถูกขโมยหายไปจากองค์การนาซา ปรากฏว่าหินก้อนนี้มีราคา 1 ล้านเหรียญสหรัฐ ที่มีราคาเช่นนี้ก็เพราะมีพฤติกรรมตลาดที่แน่ชัดที่ผ่านการซื้อขายมาหลายต่อ หลายครั้งในตลาด จนสามารถทราบได้นั่นเอง นักวิทยาศาสตร์ประเทศอื่นคงไม่สามารถไปดวงจันทร์ได้โดยง่าย แต่ก็อยากได้หินมาทดลองทางวิทยาศาสตร์ ดังนั้นจึงมีระบบตลาดของหินดวงจันทร์เกิดขึ้น นี่แสดงให้เห็นว่า พฤติกรรมตลาดเป็นตัวกำหนดมูลค่าทรัพย์สิน

อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงอาจมีข้อมูลที่สูงหรือต่ำผิดปกติ (Outliers) อยู่บ้าง ซึ่งย่อมเป็นความผิดพลาด (Errors) ที่อธิบายได้ หรือยังอธิบายไม่ได้ อันเป็นผลมาจากการจดบันทึกหรือเก็บข้อมูลมีความคลาดเคลื่อน มีตัวแปรพิเศษ หรือกลุ่มตัวอย่างแตกต่างไปจากกลุ่มส่วนใหญ่จริง เช่น จากการเก็บข้อมูลในจำนวนที่เพียงพอพบว่า ปกติบ้านแบบเดียวกันในย่านนี้ มีราคา 1 ล้านบาท บวก/ลบ 10% แต่มีบางคนซื้อเพียง 5 แสนบาท เพราะเป็นบ้านเก่าที่ทรุดโทรม หรือมีคนฆ่าตัวตายในบ้าน คนเลยกลัว  ในทางตรงกันข้าม บางคนก็อาจซื้อในราคา 2 ล้านบาท เพราะจำเป็นต้องซื้อหรือเพราะความไม่รู้ เป็นต้น เราจึงต้องร่อนเอาข้อมูล Outliers เหล่านี้ออกก่อนการวิเคราะห์และประมวลผล ไม่เช่นนั้นก็จะถือเป็นข้อมูลขยะ ถ้าเราเอาขยะเข้ามาวิเคราะห์  เราก็จะได้ขยะออกมา (Garbage In, Garbage Out).

ในพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าไม่ให้สาวกยึดมั่นในพระพุทธองค์ แต่ให้ยึดมั่นในพระธรรมวินัยเป็นศาสดาแทนหลังพระองค์ปรินิพพาน ในสมัยพุทธกาลและหลังจากนั้นมาอีกนับร้อย ๆ ปี ก็ไม่มีการสร้างพระพุทธรูป แม้แต่พระวินัยบางข้อ ถ้าที่ประชุมสงฆ์เห็นควรละเว้นแก้ไข พระองค์ก็อนุญาตให้ทำได้  นี่แสดงว่าพระพุทธองค์ยอมรับปัญญา และความเป็นอิสระของคณะสงฆ์ส่วนใหญ่ นอกจากนี้พระพุทธเจ้ายังปฏิเสธการแบ่งชั้นวรรณะ เห็นคนเท่าเทียมกัน ทรงบวชจัณฑาลเป็นพระสงฆ์ จึงนับว่าพุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งประชาธิปไตย และจึงถูกทำลายหรือไม่ก็ถูกควบคุมให้อยู่ใต้อาณัติของวรรณะพราหมณ์และวรรณะ กษัตริย์เรื่อยมา

บางคนอ้างผิด ๆ ว่าเสียงส่วนใหญ่ก็ตัดสินใจผิดพลาดได้ เช่น กรณีการเถลิงอำนาจของนาซี เยอรมนี โดยอ้างว่าฮิตเลอร์ก็มาจากการเลือกตั้ง แต่ในความเป็นจริงก็คือ การเลือกตั้งในปี 2476 ดังกล่าว นาซีไม่ได้ชนะด้วยเสียงส่วนใหญ่ นาซีได้คะแนนเสียงเพียง 44% เท่านั้น ทั้งนี้ยังเป็นการเลือกตั้งสกปรก รวมทั้งการทำลายคู่แข่งของฮิตเลอร์ และแม้นาซีจะชนะการเลือกตั้งใน 33 จาก 35 เขตเลือกตั้ง ก็เป็นการชนะด้วยเสียงที่ได้มากที่สุดแต่ไม่ใช่เสียงส่วนใหญ่อยู่ดี โดยสรุปแล้วในด้านเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง เป็นเรื่องของปุถุชน ทุกคนรู้เท่าทันกัน เสียงส่วนใหญ่ย่อมถูกต้องเสมอ ไม่มีใครโง่กว่าใคร เราจึงเชื่อมั่นในเสียงส่วนใหญ่ได้

อย่างไรก็ตาม “กฎทุกกฎย่อมมีข้อยกเว้น” เช่น เสียงส่วนใหญ่ของโจรย่อมใช้ไม่ได้ เพราะในความเป็นจริง โจรก็ยังเป็นคนส่วนน้อยในสังคม ในเชิงเทคนิควิทยาการ เช่น การสร้างจรวดไปดวงจันทร์ เราจะถือเสียงส่วนใหญ่ไม่ได้ เราต้องถามผู้รู้ หรือเรื่องความเชื่อแต่เดิมว่าโลกแบน ถ้าให้ประชาชนผู้ไม่รู้วิทยาการออกเสียงในสมัยโบราณว่าโลกกลมหรือแบน ส่วนใหญ่ก็ต้องออกเสียงว่าโลกแบน เป็นต้น

ด้วยข้อยกเว้นเหล่านี้ พวกเผด็จการทรราชจึงนำมาบิดเบือน สร้างความสับสนด้วยการอุปโลกน์ตนเป็นผู้นำ เป็นผู้รู้ เป็นอภิชนเหนือคนอื่น และข่มว่ามหาชนเป็นคนโง่ ถูก “ฟาดหัวด้วยเงิน” ได้โดยง่าย ไร้สามารถ ขาดศักยภาพในการตัดสินใจ จำเป็นต้องมีผู้ยิ่งใหญ่ที่สวรรค์ส่งมาเพื่อนำทางให้อยู่เสมอ ๆ การบิดเบือนเหล่านี้เกิดขึ้นเพื่อให้ท้ายพวกเผด็จการทรราชมาทำการรัฐประหาร แล้วมาควบคุมประชาชน แต่เมื่อเข้ามาแล้ว ก็มาโกงกิน

ดังเช่นที่เห็นตั้งแต่สมัยสฤษดิ์ สามทรราช รสช. หรืออาจรวม คมช. ด้วยก็ได้ มีใครเชื่อบ้างว่ารัฐบาลสุรยุทธ์และรัฐมนตรีเหล่านั้นใสสะอาดกว่ายุคอื่น ในยุคเผด็จการทรราชมักมีการโกงกินมากกว่าพวกนักการเมืองพลเรือนเพราะขาดการตรวจสอบและเพราะมักอ้างตนมีคุณธรรมเหนือผู้อื่น

เผด็จการทรราชยังใช้อำนาจเขียนประวัติศาสตร์บิดเบือนต่าง ๆ นานา เช่น เมื่อจะโค่นล้มรัฐบาล ป. พิบูลสงคราม ก็กล่าวหาว่ารัฐบาลดังกล่าวโกงเลือกตั้ง ทั้งที่การโกงกันเพียงบางส่วนจากทั้งสองฝ่าย และอาจเป็นการสร้างสถานการณ์การโกงเพื่อก่อรัฐประหาร ในสมัย 6 ตุลาคม ก็หาว่านักศึกษาหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ และเพื่อตอกย้ำความชอบธรรมของคณะรัฐประหาร ก็จัดแสดงนิทรรศการอาวุธในธรรมศาสตร์ที่สนามไชย ซึ่งผู้เขียนในฐานะนักศึกษาผู้ร่วมชุมนุมคนหนึ่งเชื่อว่าไม่เคยมีอาวุธ สงครามเช่นนั้น หาไม่ตำรวจ ทหารและกลุ่มฝ่ายขวาที่บุกเข้าไปคงต้องเสียชีวิตกันมากมายไปแล้ว

ประชาชนมักถูกมองว่าเป็นแค่ “ฝุ่นเมือง” หรือ “ปุถุชน” (บุคคลผู้มีกิเลสหนา) แต่ในความเป็นจริง ปุถุชนหรือสามัญชนนี่แหละคือเจ้าของประเทศตัวจริง ไม่ว่าชนชั้นปกครองจากชาติใด ราชวงศ์ใด หรือลัทธิใดมาครอบครอง สามัญชนก็ยังอยู่สร้างชาติ รักษาความเป็นชาติ เช่นที่เห็นได้ในประวัติศาสตร์จีน เกาหลี หรือล่าสุดในสมัยสงครามเวียดนามที่มีเพียงประชาชนระดับบนที่มีฐานะและโอกาส ที่ดีกว่าที่หลบหนีออกนอกประเทศเพื่อความอยู่รอดส่วนตัว ดังนั้นเราจึงต้องตระหนักถึงคุณค่าของมวลมหาประชาชน ดังบทกวีที่ว่า

ไม่มีอำนาจใดในโลกหล้า  ผู้ปกครองต่างมาแล้วสาบสูญ
ไม่มีใครล้ำเลิศน่าเทิดทูน  ประชาชนสมบูรณ์นิรันดร์ไป
เมื่อยืนหยัดต่อสู้ผู้กดขี่  ประชาชนย่อมมีชีวิตใหม่
เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ  ประชาชนย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

หมายเหตุ: ผู้เขียน เขียนบทความนี้ขึ้นเพื่อแสดงคารวะถึงเกียรติศักดิ์ของสามัญชนที่มักถูกมองข้าม หยามหมิ่น  ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาที่จะให้บทความนี้เป็นผลบวกหรือลบต่อการเมืองฝ่ายใด และที่ผ่านมาและจากนี้ไป ผู้เขียนก็ไม่ได้คิดไปรับใช้การเมืองฝ่ายใด

ที่มา : มติชนออนไลน์ 14 มิถุนายน 2554
โดย : ดร. โสภณ พรโชคชัย

“ชำนิ-ณัฐวุฒิ” สองแนวคิดประชาธิปไตย!

เมื่อวันที่ 1 และ 2 มิถุนายน 2554 ถ้าใครได้ดูรายการเรื่องเด่นเย็นนี้ ช่วงเจาะข่าวเด่น ของนายสรยุทธ สุทัศนะจินดา ทางไทยทีวีสีช่อง 3 คงจะมีความคิดเห็นและความรู้สึกคล้ายดิฉัน… ผู้ร่วมรายการในวันนั้นได้แก่ นายชำนิ ศักดิเศรษฐ์ รองเลขาธิการพรรคประชาธิปัตย์ และนายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ ผู้สมัคร ส.ส.ระบบบัญชีรายชื่อของพรรคเพื่อไทย…

โดยประเด็นที่ทั้งสองดวลกันนั้นไล่ไปตั้งแต่เรื่องของแนวทางการปรองดอง การเกิดรัฐประหาร 19 กันยา รวมถึงการเลือกตั้ง…

ในที่นี้จะขอพูดถึงเพียงประเด็นของการเลือกตั้งเท่านั้น ความตอนหนึ่งว่า

“…การเลือกตั้งครั้งนี้ ทุกคนต้องเห็นร่วมกันว่าจะเป็นจุดนับหนึ่งในการสร้างสันติ คือปล่อยให้การเลือกตั้งเป็นไปโดยบริสุทธิ์ ยุติธรรม แล้วผลการเลือกตั้งเป็นอย่างไรต้องเคารพเจตนารมณ์ของประชาชน จะต้องไม่มีคำพูดว่าเพื่อไทยชนะถึงยังไงก็ไม่ได้เป็นรัฐบาล ที่คุณชำนิพูดไม่ปฏิเสธว่าใครรวมเสียงข้างมากได้ตั้งรัฐบาล นี่ถูกต้อง แต่ไม่ถูกกับสถานการณ์ในประเทศไทย เวลานี้ประชาชนต้องการการเลือกตั้ง แล้วอยากให้รู้แพ้รู้ชนะในสนาม ใครชนะเป็นรัฐบาลไปก่อน เมื่อเป็นรัฐบาลแล้วก็สร้างกระบวนการปรองดองแล้วมาว่ากันใหม่…”

คุณณัฐวุฒิยังเห็นว่าพรรคอันดับหนึ่งต้องตั้งรัฐบาลได้ พูดตรงไปตรงมามีพรรคเดียวเท่านั้นถ้าพรรคเดียวชนะจะไม่ได้ตั้งรัฐบาลคือพรรคเพื่อไทย.. ชาติไทยพัฒนาชนะ ภูมิใจไทยชนะ ประชาธิปัตย์ชนะ ได้เป็นรัฐบาลหมด โดยคุณชำนิแย้งว่า “…ถ้าเพื่อไทยชนะก็ตั้งรัฐบาล แต่ประชาธิปัตย์จะไม่ตั้งแข่งได้อย่างไร คุณเกิน 251 หรือเปล่า ถ้าคุณเกิน 251 ผมก็ไม่แข่ง จะไปแข่งได้อย่างไรในเมื่อผมมี 249 ถ้าวันนี้ไม่มีพรรคใดได้เสียงข้างมากก็เป็นความชอบธรรมของสภา เพราะฉะนั้นปัญหาอยู่ที่เมื่อเลือกตั้งจบแล้ว กลัวอย่างเดียว เวลาคนอื่นจะตั้งรัฐบาลทุกเสื้อจะออกมาขัดขวาง เคลื่อนไหวอีก ดังนั้น ต้องยอมรับตรงนี้ก่อน…”

เมื่อผู้ดำเนินรายการถามว่า “คุณชำนิว่าอะไรก็แล้วแต่มันอยู่ที่ใครสามารถรวมได้เกินครึ่ง หลักอยู่ตรงนี้ อีกฝั่งต้องยอมรับ” นายชำนิตอบว่า “แน่นอน ถูกต้องครับ”

และเมื่อคุณสรยุทธถามสรุปชี้ให้ชัดไปอีกว่า “…คุณณัฐวุฒิบอกว่าพรรคการเมืองอันดับหนึ่งคือเสียงประชาชนบอกว่าคุณเป็น รัฐบาล พรรคประชาธิปัตย์กำลังบอกว่าใครก็ตามที่สามารถรวบรวมเสียงข้างมากได้เกิน ครึ่งในสภานั่นคือเสียงประชาชนให้เป็นรัฐบาล มันคนละหลักใช่ไหมครับ” คุณชำนิตอบว่า “ถูกต้อง เราเลือกผู้แทนนี่ครับ”

นอกจากเวทีนี้แล้ว ขอยกข้อมูลจากเว็บไซต์ในโลกอินเทอร์เน็ตที่ยังมีคนตั้งกระทู้เกี่ยวกับ เรื่องดังกล่าว มีผู้ใช้ Username ว่า “ทนทำใจ” ให้ความเห็นว่า “…ฟัง 5 รอบ ต้องขอบคุณสรยุทธเปิดช่องให้ณัฐวุฒิสอนประชาธิปไตย ชอบใจ…  อยากให้คนใหญ่ๆและอยากใหญ่ครอบประเทศได้เก็บไปคิดประชาธิปไตยเป็นอย่างไร และกองทัพควรอยู่อย่างไร กองทัพอเมริกายิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ผู้ยิ่งใหญ่ในกองทัพอเมริกาไม่เคยยึดอำนาจ ไม่เคยประกาศตนเป็นองค์รัฏฐาธิปัตย์ และศาลอเมริกาก็ไม่เคยรับองค์รัฏฐาธิปัตย์ดังเช่นประเทศเล็กๆอย่างประเทศ ไทย…”

หรือผู้ใช้ Username ว่า “คนคนนึงในประเทศ” ให้ความเห็นว่า “…ประเทศไทยจะสงบได้ต้องเริ่มจากการได้รัฐบาลที่มาอย่างขาวสะอาดและเป็น สุภาพบุรุษ พรรคที่ได้เสียงรองควรรักษามารยาททางการเมือง ไม่แย่งจัดตั้งรัฐบาลก่อน ควรให้พรรคที่ได้เสียงข้างมากลองพยายามจัดตั้งก่อน และต้องไม่มีขบวนการใดๆเข้ามาแทรกแซงขัดขวางไม่ให้พรรคที่ได้เสียงข้างมาก จัดตั้งรัฐบาลได้ แล้วห้ามมีการชุมนุมไม่ว่าในกรณีใดๆทั้งสิ้น ถึงแม้จะเป็นสิทธิของบุคคลในประเทศประชาธิปไตยก็ตาม ใครออกมาชุมนุมหลังการเลือกตั้งถือว่าไม่รักแผ่นดิน ไม่รักประเทศไทย ปล่อยทุกอย่างให้เป็นกลไกของการปกครองและกฎหมาย…”

ดูคุณณัฐวุฒิดวลนโยบายกับคุณชำนิวันนั้นแล้วขอบอกว่ามันหยดติ๋ง หมดกังวลเลยค่ะ ไม่ใช่เพราะคุณณัฐวุฒิปากดีตีสำนวนเก่งนะคะ แต่เพราะว่าคุณณัฐวุฒิยึดมั่นและแม่นหลักการประชาธิปไตยต่างหาก อีกฝ่ายพายเรือตะแคงออกทะเลเลยค่ะ

ประชาธิปไตย แปลตรงตัวคืออำนาจที่ประชาชนเป็นใหญ่ ประเทศประชาธิปไตยทั้งโลกเค้ายึดหลักการที่ว่า การเลือกตั้งลงคะแนนโดยประชาชนเป็นจุดเริ่มเป็นฐานล่างของอำนาจประชาธิปไตย

เมื่อเกิดปัญหาใดๆขึ้นในประเทศก็ใช้รัฐสภาที่มาจากอำนาจประชาชนเป็น เครื่องมือแก้ปัญหา ไม่ใช่เอะอะก็อ้างนู่นอ้างนี่เพื่อมาละเมิดอำนาจของประชาชนโดยใช้กำลังทหาร ที่คุณณัฐวุฒิเรียกว่า “กองกำลังทราบฝ่าย”

คุณชำนิคะ ในฐานะเพื่อนเก่าเรารู้จักกัน ฉันว่าคุณกลับใต้ไปคิดอ่านทบทวนต่อมสำนึกทางชนชั้นของคุณใหม่เถอะค่ะ เรามันไพร่ประเทศราชด้วยกันทั้งนั้น…

คุณณัฐวุฒิคะ ขอจับมือหน่อยค่ะ ขอบใจนะคะที่ช่วยกันอธิบายอะไรง่ายๆให้ง่ายขึ้นไปอีก

ฉันคิดว่าคุณชำนิเธอคงเข้าใจความหมายของคำว่าประชาธิปไตยขึ้นมามั่งแล้วล่ะค่ะ!

ที่มา : โลกวันนี้ 8 มิถุนายน คอลัมน์ โต๊ะกลมระดมความคิด
โดย : แขลดา วงศ์กสิกร

ธาตุแท้

เชื่อว่าประชาชนจำนวนมากคงรู้สึกเบื่อหน่ายและ อึดอัดกับพฤติกรรมของหลายพรรคการเมืองขณะนี้ที่วนเวียนอยู่กับเรื่องของ อำนาจและผลประโยชน์ว่าพรรคใดจะได้เป็นรัฐบาล และพรรคใดจะได้ร่วมรัฐบาล แทนที่จะเอานโยบายมาเสนอประชาชนให้ชัดเจนไปเลยว่าหากเป็นรัฐบาลจะทำอะไรก่อน และหลังบ้าง หากทำไม่ได้ก็ประกาศให้ชัดเจนไปเลยว่าจะแสดงสปิริตทางการเมือง ไม่ว่าจะลาออกจากตำแหน่งทางการเมืองหรือยุบสภาเลือกตั้งใหม่ตามระบอบ ประชาธิปไตย

โดยเฉพาะการหาเสียงในลักษณะใส่ร้ายป้ายสีต่างๆ รวมถึงการออกมาเคลื่อนไหวของเครือข่ายพลเมืองคัดค้านนิรโทษกรรมคอรัปชั่น ทักษิณ (คนท.) ที่นำโดยนายแก้วสรร อติโพธิ อดีตคณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ (คตส.) และ นพ.ตุลย์ สิทธิสมวงศ์ ผู้ประสานงานเครือข่ายพลเมืองอาสาปกป้องแผ่นดิน (กลุ่มคนเสื้อหลากสี) นำข้อมูลเข้าร้องเรียนต่อกรมสอบสวนคดีพิเศษ (ดีเอสไอ) และอัยการ เพื่อให้สอบสวนคุณสมบัติ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ผู้สมัคร ส.ส.แบบบัญชีรายชื่อลำดับที่ 1 พรรคเพื่อไทย ว่าแจ้งเท็จต่อตลาดหลักทรัพย์ฯ ให้การเท็จต่อ คตส. และเบิกความเท็จต่อศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ในคดียึดทรัพย์ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร 46,000 ล้านบาท ซึ่งหลังศาลมีคำพิพากษายังไม่มีหน่วยงานใดเข้าร้องทุกข์กล่าวโทษเพื่อดำเนิน การ

อย่างไรก็ตาม คนจำนวนไม่น้อยตั้งคำถามว่าทำไมนายแก้วสรรและพวกจึงออกมาเคลื่อนไหวในขณะนี้ แม้นายแก้วสรรจะอ้างว่าเป็นการกระทำเพื่อแผ่นดิน ส่วนนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี ก็ยืนยันว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับพรรคประชาธิปัตย์ แต่มีคำถามว่าทำไม คนท. จึงสอดรับกับพรรคประชาธิปัตย์ที่โจมตี น.ส.ยิ่งลักษณ์และพรรคเพื่อไทยเรื่องการนิรโทษกรรมและแผนบันได 4 ขั้นของ พ.ต.ท.ทักษิณ ซึ่ง พ.ต.ท.ทักษิณเตรียมฟ้องร้องพรรคประชาธิปัตย์ว่านำข้อมูลเท็จมาใส่ร้ายป้ายสี เช่นกัน

เช่นเดียวกับนายอภิสิทธิ์ที่เขียนบันทึกเผยแพร่ทางเฟซบุ๊คว่า เกือบ 20 ปีบนเส้นทางการเมืองยึดมั่นในอุดมการณ์การเมืองระบอบประชาธิปไตย จึงเคารพเสียงของประชาชนที่จะตัดสินใจว่าต้องการให้ประเทศไปทางไหน และพรรคใดเป็นรัฐบาล

จึงมีคำถามถึงนายอภิสิทธิ์และพรรคประชาธิปัตย์ว่า แล้วทำไมจึงประกาศจะจัดตั้งรัฐบาลแข่งกับพรรคเพื่อไทย แม้พรรคประชาธิปัตย์ได้จำนวน ส.ส. เป็นอันดับ 2 ก็ตาม โดยอ้างรัฐธรรมนูญที่ให้ถือเสียงข้างมากในสภานั้น เท่ากับพรรคประชาธิปัตย์และนายอภิสิทธิ์ไม่เคารพเสียงของประชาชนหรือไม่ หากยึดตามเสียงข้างมากของประชาชนที่ต้องถือว่ามีเจตจำนงให้พรรคการเมืองที่ ได้อันดับ 1 เป็นรัฐบาล แม้จะชนะไม่เกินกึ่งหนึ่งก็ตาม ซึ่งนายอภิสิทธิ์น่าจะตอบได้ดีว่าระหว่างเสียงของนักการเมืองกับเสียงของ ประชาชนนั้นใครมีความชอบธรรมกว่ากัน

ที่มา : โลกวันนี้รายวัน 8 มิถุนายน 2554

วิกฤตการเมืองไทยกับบทบาทของกองทัพ

วิกฤตความขัดแย้งทางการเมืองในขณะนี้มีความยุ่งยากมาก ประการหนึ่ง เพราะปฏิกิริยาของฝ่ายอนุรักษนิยม หรือกลุ่มผู้ต้องการรักษาระเบียบสังคมและการเมืองแบบเดิม สามารถอิงสัญลักษณ์อำนาจจากสถาบันพระมหากษัตริย์ โดยมีอำนาจด้านกายภาพจากกองทัพ บวกแรงสนับสนุนจากบางส่วนของสังคมและชนชั้นกลางเมืองเป็นตัวหนุนช่วย

ยุทธศาสตร์หนึ่งที่ฝ่ายอนุรักษนิยมใช้ คือ ทำให้ขบวนการทางการเมืองของฝ่ายตรงกันข้าม ที่ต้องการระเบียบใหม่ ไร้ความชอบธรรม เช่น สร้างวาทกรรมว่า ไร้การศึกษา คิดเองไม่เป็น ถูกชักจูงหรือถูกซื้อได้ง่ายๆ

แต่มีงานวิจัยเชิงประจักษ์หลายชิ้น เช่น จากกลุ่มอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ที่จุฬาฯ ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย ที่ญี่ปุ่น และที่สหรัฐอเมริกา ที่ชี้ให้เห็นว่าประชาชนต่างจังหวัด และที่อพยพมาทำงานในเมือง มีความตื่นรู้ทางการเมืองที่เป็นระบบ ความตื่นรู้นี้ได้บังเกิดและสะสมมาเป็นเวลานานแล้ว โดยเฉพาะนับตั้งแต่หลัง 14 ตุลา 2516 พวกเขาสามารถคิดเอง ทำเองได้ หาทางเข้าถึงข่าวสารข้อมูลต่างๆ หลายรูปแบบด้วยตัวเองด้วย ดังนั้น พวกเขาจึงรู้เรื่องเมืองไทย และรายละเอียดเกี่ยวกับชนชั้นกลางในเมือง มากกว่าที่ชนชั้นกลางในเมืองจะรู้เกี่ยวกับพวกเขาเสียอีก ประชาชนที่ตื่นรู้เหล่านี้ ต้องการเปลี่ยนระเบียบสังคมและการเมืองเสียใหม่ ให้เป็นประชาธิปไตย และให้พวกเขาได้รับการยอมรับอย่างมีศักดิ์ศรีในฐานะเป็นพลเมืองไทยที่ทัด เทียมกับชนชั้นกลางในเมือง

นักวิชาการชาวญี่ปุ่นรายหนึ่ง หลังจากศึกษาประวัติศาสตร์และสถานการณ์การเมืองปัจจุบัน จึงมีข้อสรุปไว้อย่างน่าสนใจว่า

“ความยุ่งเหยิงทางการเมืองปัจจุบัน เป็นขั้นตอนหนึ่งของพัฒนาการประชาธิปไตยของสังคมไทย ประเทศไทยกำลังประสบกับความเจ็บปวดของการเกิดใหม่ เมื่อระบบการเมืองของไทยพร้อมที่จะก้าวขั้นต่อไปข้างหน้า”

แต่เมืองไทยจะก้าวไปข้างหน้าได้ลำบาก ถ้าไม่มีการยอมรับว่าสังคมเปลี่ยนไปแล้ว และสถาบันต่างๆ ต้องปรับตัวรับกับการเปลี่ยนแปลงด้วย

สถาบันหนึ่งที่ไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง และยังมีบทบาททำให้การก้าวไปข้างหน้า หยุดชะงักได้ด้วยการทำรัฐประหาร การใช้ความรุนแรง และการต่อต้านหลายรูปแบบ ก็คือ สถาบันกองทัพ

นับจากรัฐประหาร 2549 ห้าปีผ่านมานี้แล้ว กองทัพไทยได้ขยายบทบาทในสังคมมากขึ้นมาก จนกล่าวกันหนาหูว่า ถ้ารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ไม่ได้รับแรงสนับสนุนจากกองทัพจะอยู่ไม่ได้

แต่กระนั้น ก็ไม่มีใครถกเถียง หรือตั้งคำถามว่า การที่ทหารมีบทบาทสูงขึ้นดีหรือไม่ดี ? มีผลพวงต่อพัฒนาการของสังคมและการเมืองอย่างไร? และแนวโน้มในอนาคตคืออะไร ?

ที่ว่ากองทัพมีบทบาทสูงขึ้นและขยายขอบเขตนั้น มีอะไรเป็นรูปธรรม ?

สิ่งที่เห็นได้ชัดเจนประการหนึ่ง คือ งบประมาณกระทรวงกลาโหมเพิ่มขึ้นร้อยละ 50 ระหว่างปี 2550 ถึงปี 2552

หากเปรียบเทียบระหว่างประเทศต่างๆ โดยดูสัดส่วนของงบทหารเป็นร้อยละของ GDP สหรัฐในฐานะพี่ใหญ่ของโลก สูงถึงร้อยละ 4 ไทยก็สูงคือร้อยละ 1.8 เทียบเคียงได้กับจีนที่ร้อยละ 2.0 มากกว่าเยอรมนีพี่ใหญ่ของ EU ที่เพียงร้อยละ 1.3 อินโดนีเซียที่ร้อยละ 1.0 และญี่ปุ่นที่เพียงร้อยละ 0.9

หากดูอัตราส่วนของจำนวนทหาร 1 คน ต่อประชากร 1,000 คน (ตัวเลขรวมทหารนอกประจำการและกลุ่มไม่เป็นทางการที่เรียกว่า militia) ของสหรัฐ คือ ทหาร 7.9 คนต่อประชากร 1,000 คน สหราชอาณาจักร 6 คน เยอรมนี 5 คน อินโดนีเซีย 4.1 คน ญี่ปุ่น 2.2 คน

แต่ของไทย ทหาร 10 คน ต่อประชากร 1,000 คน นับว่าสูงมาก จำเป็นอะไรหนักหนาที่จะต้องมีอัตราส่วนทหารถึง 10 คน ต่อประชากร 1,000 คน ?

ประการต่อมา มีการเปลี่ยนแปลงสำคัญหลังปี 2549 เรื่องกระบวนการโยกย้ายภายในเหล่ากองทัพ ก่อนปี 2549 โผทหารจะถูกพิจารณาโดยนายกรัฐมนตรีก่อนเสนอให้ทรงลงพระปรมาภิไธย นับจากปี 2551 พ.ร.บ. กระทรวงกลาโหมมีการแก้ไข ทำให้โผทหารประจำปี อยู่ในกำกับของกองทัพอย่างสิ้นเชิง บทบาทของนายกฯกระทำผ่าน รมต.กลาโหม ซึ่งถ้า รมต.กลาโหมมาจากฝ่ายทหาร (เช่น อดีตนายพล) หมายความว่าการแต่งตั้งโยกย้ายประจำปี รวมทั้งการแต่งตั้ง ผบทบ. เหล่าทัพต่างๆ จะเป็นเรื่องภายในของกองทัพทั้งสิ้น โดยเป็นเอกเทศจากรัฐบาลพลเรือนอย่างแท้จริง

อดีตนายพลท่านหนึ่งอธิบายว่า นายกฯจะทำหน้าที่เป็นเพียงผู้สนองพระบรมราชโองการเท่านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองไทยสวนทางกับแนวโน้มของประเทศประชาธิปไตยพัฒนา แล้วอย่างสิ้นเชิง ที่รัฐบาลจะเป็นผู้กำกับโผทหาร

ประการต่อมา ในประเทศประชาธิปไตยทั่วไป บทบาทของผู้นำฝ่ายทหารมีจำกัด แต่ของไทยผู้นำฝ่ายทหารมีบทบาทสูง และใส่หมวกหลายใบ

มีรายงานในหน้าหนังสือพิมพ์ตั้งข้อสังเกตว่า ในช่วง 4-5 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผบ.ทบ. แสดงความคิดเห็นผ่านสื่อบ่อยมากในหลายเรื่อง (The Nation, April 24, 2011) เช่น เสนอความเห็นว่ารัฐบาลควรมีนโยบายต่างประเทศเกี่ยวกับกัมพูชา ไปทางไหน

ให้คำแนะนำแก่ผู้ออกเสียงเลือกตั้งว่า เลือกตั้งเพื่อปกป้องพระมหากษัตริย์ และออกมาเลือกตั้งมากๆ จะช่วยปกป้องพระมหากษัตริย์และประชาธิปไตย

ออกคำสั่งให้มีการปิดเว็บไซต์เพิ่มขึ้นด้วยเหตุผลทางการเมือง รวมทั้งให้ทหารในสังกัดแจ้งความดำเนินคดีกับบุคคลในข้อหาหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ

เมื่อวันที่ 16 พ.ค. นี้เอง ผบ.ทบ.ในฐานะรองผู้อำนวยการ กอ.รมน. เสนอให้ยกระดับ กอ.รมน. เป็นทบวงด้านความมั่นคงภายในเหมือนกับ Homeland security department ที่สหรัฐ ที่ตั้งขึ้นมาหลังเหตุการณ์ 9/11 เพื่อต่อต้านการก่อการร้าย (Bangkok Post, May 16, 2011) ซึ่งเมื่อดำเนินการไปในขณะนี้กำลังถูกวิจารณ์อย่างหนักว่าใช้งบฯมากเกินความ จำเป็น ในการแสวงหาข้อมูล หรือดำเนินการเพื่อป้องกันการก่อการร้าย ได้ใช้วิธีการขัดกับหลักการปกป้องเสรีภาพส่วนบุคคลในรัฐธรรมนูญ แม้กระทั่ง อาจเปิดจดหมายของใครก็ได้ ด้วยเหตุผลของความมั่นคง

ในรายงานกล่าวว่า ผบ.ทบ.ไทยต้องการขยายขอบข่ายงานของ กอ.รมน.ทั้งบุคลากร และงบประมาณด้วย เพื่อจัดการกับการที่ประเทศถูกคุกคามแบบใหม่ๆ และทบวงนี้จะดูแลปัญหาด้านภัยพิบัติจากธรรมชาติ ปัญหาภาคใต้ และปกป้องสถาบันพระมหากษัตริย์

ผบ.ทบ.ได้เสนอความคิดเห็นนี้กับอดีตนายกฯ (อภิสิทธิ์) แล้ว และอดีตนายกฯก็แสดงความเห็นชอบ

ผบ.ทบ.จึงสั่งการให้มีคณะทำงานเพื่อศึกษาวางแผน และเตรียมเสนอโครงการนี้กับรัฐบาลใหม่หลังการเลือกตั้ง

ทำไมจึงจะต้องขยาย กอ.รมน. รวมทั้งบุคลากร และงบประมาณ ถึงขนาดจะตั้งเป็นทบวงใหม่ ซึ่งขณะนี้งบฯทหารเองก็มากเกินความจำเป็นแล้ว ประชาชนผู้เสียภาษีควรจะมีบทบาทรับรู้และอภิปรายเรื่องนี้ จะมาตกลงกันระหว่าง ผบ.ทบ. และอดีตนายกฯแบบนี้ใช้ได้หรือ ?

เป็นที่ชัดเจนว่าทหารเป็นองค์ประกอบของผู้รักษาระเบียบเก่า ได้ประโยชน์จากระเบียบเก่า อีกทั้งยังเป็นองค์ประกอบของความยุ่งยากในการแสวงหาทางออกให้กับความขัดแย้ง ทางการเมืองโดยสันติวิธี

ถึงเวลาแล้วหรือยังที่สังคมไทยจะต้องมีการอภิปรายกันถึงการขยายบทบาทของ ทหารในสังคมไทยว่าดีหรือไม่ดี ส่งผลกระทบต่อสังคมไทยอย่างไร ? อำนาจของ ผบ.ทบ. ที่ดูเหมือนล้นฟ้าขณะนี้ควรถูกจำกัดให้อยู่ระดับใด?

ที่มา : มติชนออนไลน์ 1 มิถุนายน 2554
โดย : ผาสุก พงษ์ไพจิตร